Καθώς ωστόσο πολλαπλασιάζεται και διευρύνεται η χρήση του ποδηλάτου στην Αθήνα, αυτό που δυστυχώς διαπιστώνει κανείς είναι ότι οι ποδηλάτες έχουν βαλθεί με τη σειρά τους να επιβεβαιώσουν όλα τα στερεότυπα περί της ακραίας αντικοινωνικής συμπεριφοράς των Ελλήνων στον δρόμο. Όπως και από τους μοτοσυκλετιστές στο παρελθόν, που ήταν πάντα θύματα της αδιαφορίας, της απροσεξίας και του εγωισμού των άλλων, έτσι και από τους ποδηλάτες θα ακούσετε διάφορες δικαιολογίες. Οτι η Αθήνα δεν έχει ποδηλατόδρομους, ότι οι δρόμοι είναι κακοσχεδιασμένοι, ότι οι οδηγοί δεν τους προσέχουν και άλλα.
Τι δουλειά είχαν όμως τις προάλλες 4 ποδήλατα (εκ των οποίων τα δύο με ανήλικα) στον κόμβο εισόδου της εθνικής οδού στο Δέλτα του Φαλήρου με κατεύθυνση τη Λεωφόρο Κηφισού; ΄Η δύο εβδομάδες νωρίτερα άλλοι τρεις επί της εθνικής οδού με κατεύθυνση τον κόμβο της Φιλαδέλφειας; Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από το να βγάλεις ένα ποδήλατο στην εθνική οδό. Μόνο ο αέρας του ταχύτερου οχήματος που θα περάσει από δίπλα του απειλεί να ρίξει τον ποδηλάτη κάτω. Σε χώρες που καταλαβαίνουν από κυκλοφορία απαγορεύεται η κίνηση στις εθνικές οδούς και στα μοτοποδήλατα, όπως και σε ό,τι έχει ταχύτητα μικρότερη των 60 χλμ. την ώρα. Τι τον νοιάζει όμως αυτό τον ποδηλάτη, να μην κόψει δρόμο;
Τις προάλλες είδα σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας ποδηλάτη, να βγαίνει στην αριστερή λωρίδα για να προσπεράσει. Το πώς θα ξαναπερνούσε δεξιά, μάλλον δεν του πέρασε από το μυαλό. Ούτε βέβαια ότι θα υποχρέωνε σε επικίνδυνες μανούβρες, αφού για το προσπέρασμα ποδηλάτη επιβάλλεται μια απόσταση από το πλάι του τουλάχιστον ενάμισι μέτρου. Έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι το κυκλοφοριακό πρότυπο του ποδηλάτη είναι ο «ντελιβεράς». Σφήνες ανάμεσα στα αυτοκίνητα, ακόμα και τη νύχτα που δεν φαίνονται, αδιαφορία για το κόκκινο, καβαλίκεμα του πεζοδρομίου και κίνηση με ταχύτητα στους πεζόδρομους, αντίθετη κίνηση σε μονόδρομο ακόμα και τη νύχτα. Ένα ποδήλατο που κινείται αντίθετα σε μονόδρομο νύχτα θα το αντιληφθείς -αν το αντιληφθείς- την τελευταία στιγμή. Προσεχώς θα αρχίσουμε να θρηνούμε θύματα και θα φταίει όπως πάντα η κακιά η ώρα. Ποτέ το άχυρο που κουβαλάμε στο κεφάλι μας και η αντικοινωνική συμπεριφορά που μας χαρακτηρίζει διαχρονικά και ανεξαρτήτως οχήματος.
Πηγή: Παναγής Γαλιατσάτος kathimerini.gr