On the road

Όπως οι χριστιανοί έχουν τη βίβλο και οι μουσουλμάνοι έχουν το κοράνι, έτσι όσοι έχουν μία άσβεστη φλόγα και πάθος για τη ζωή έχουν το “On the Road” του Jack Kerouac.

Ο συγγραφέας αν και έχει στο ενεργητικό του αρκετούς τίτλους ( «οι υποχθόνιοι», «Μπιγκ Σερ», «Μοναχικός ταξιδιώτης» κ.α.), το “On the road” του χάρισε όχι μόνο χρήμα, αλλά και παγκόσμια αναγνώριση. Ο J.K. χάρη σε αυτή τη νουβέλα, κατάφερε να γίνει παγκοσμίως γνωστός ως ο κύριος πρεσβευτής της beat γενιάς και λογοτεχνίας.

Το “On the Road” είναι μια «δραματοποιημένη αυτοβιογραφία» όπως όλα τα βιβλία του Kerouac. Ο J.K. (Sal Paradise στο βιβλίο) αναφέρει με μεστό και άμεσο τρόπο τα ταξίδια που έκανε (κυρίως) με τον φίλο του Neal Cassady (o Dean Moriarty του “On the road”), στην Αμερική της δεκαετίας του ’40 και του ‘50. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου δίνουν «το παρών» πολλά γνωστά και μη εξαιρετέα πρόσωπα της beat κουλτούρας. (Για παράδειγμα ο Allen Ginsberg είναι ο “Carlo Marx” και ο William Burroughs είναι ο “Old Bull Lee”.) Η νουβέλα είναι γραμμένη με έντονο παρορμητισμό και αν κάποιος γνωρίζει καλά αγγλικά αξίζει να διαβάσει το βιβλίο όπως ακριβώς το έγραψε ο Kerouac, δεδομένης της ιδιαίτερης γραφής και των «Κερουακικών» λέξεων και εκφράσεων που δίνουν το ιδιαίτερο στίγμα του βιβλίου. Χαρακτηριστικό του πόσο έντονο πάθος διαθέτει το “On the road” είναι πως επειδή ο J.K. έγραφε με καταιγιστικούς ρυθμούς και δεν ήθελε να χάνει τον ειρμό του αλλάζοντας χαρτί στη γραφομηχανή, είχε κολλήσει μεταξύ τους πολλές σελίδες μαζί, σχηματίζοντας ένα ρολό τεσσάρων περίπου μέτρων. (Η Ann Charters, βιογράφος του J.K., αναφέρει πως το τελικό πρωτότυπο του “On the Road” ήταν ένα ρολό χαρτί που έφτανε τα σχεδόν 36 μέτρα). Ταυτόχρονα για να παραμένει ξύπνιος έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών, ενώ από την ένταση ίδρωνε τόσο πολύ που άλλαζε συνεχώς μπλουζάκια. Αν σε αυτά προσθέσετε το μεγάλο ταλέντο, την ιδιαίτερη προσωπικότητα και τις εκπληκτικές εμπειρίες του Kerouac, τότε έχετε το εκρηκτικό μίγμα που «ακούει στο όνομα “On the Road”».

Route 66, jazz, San Francisco, New Orleans, Chicago, New York, γυναίκες, ναρκωτικά, αλκοόλ και δρόμος, πολύς δρόμος, γεμίζουν τις σελίδες αυτού του υπέροχου βιβλίου. Ο ίδιος ο J.K. είναι ο αφηγητής της ιστορίας και μας ξεδιπλώνει τον τρόπο ζωής μιας γενιάς (beat generation) που πολλοί θαυμάζουν, αλλά λίγοι καταφέρνουν να βιώσουν. Όμως ο,τι και να γράψουμε για αυτό το βιβλίο θα είναι λίγο, οπότε θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα του βιβλίου, το οποίο θα μπορούσε άνετα να είναι και η περιγραφή αυτών στους οποίους απευθύνεται.



«… επειδή οι μόνοι άνθρωποι για εμένα (που με ενδιαφέρουν) είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για να ζουν, τρελοί για να μιλούν, τρελοί για να σωθούν, που επιθυμούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε κάτι κοινότυπο, αλλά καίγονται – καίγονται – καίγονται σαν υπέροχα κίτρινα ρωμαϊκά κεριά που εκρήγνυνται σαν αράχνες στα αστέρια και στη μέση βλέπεις το μπλε έντονο φως και τότε όλοι λένε ‘Αααα!’»