Προστατευομενα ειδη gamers

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι λίγοι και κρύβονται καλά πίσω από την ανωνυμία τους. Είναι gamers αλλά η Διεθνής Συνθήκη του Hyrule τους ανακήρυξε προστατευόμενα είδη λόγω της σπανιότητας τους. Τι τους κάνει όμως να ξεχωρίζουν από εμάς τους υπόλοιπους και πώς μπορούμε να τους εντοπίσουμε; Είναι εξημερωμένοι ή αν έρθουμε σε επαφή μαζί τους υπάρχει κίνδυνος για τη σωματική μας ακεραιότητα; Υπάρχει κάποιο ντοκιμαντέρ του National Geographic ή του Animal Planet ή έστω της Μάγιας Τσόκλη που να είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς; Βγαίνουν σε λούτρινα κουκλάκια ή μόνο σε μπιμπελό;

Σας παρουσιάζουμε τα σπανιότερα είδη gamers και τα χαρακτηριστικά τους για για την εύκολη αναγνώρισή τους.

Ο παντρεμένος gamer
– Ονόμασε το παιδί του από χαρακτήρα του αγαπημένου του video game (π.χ. Κράτος Κατσαπλιάς, Ζέλντα Χλέμπουρα, Μάστερ Τσιφ Κωνσταντινογιαννακοδημητρακόπουλος κ.α.).
– Έχει τηλεόραση αναλογικά μεγαλύτερη απ’ το σαλόνι του και το πεδίο όρασης του δεν φτάνει για να δει ολόκληρη την οθόνη.
– Σηκώνεται χαράματα για να παίξει, γιατί μόνο τότε δεν τον ενοχλεί κανείς, με τον κίνδυνο της παντόφλας να παραμονεύει.
– Ντρέπεται που έχει trophies/achievements από παιχνίδια όπως Hannah Montana και Barbie’s Horse Adventures, που παίζουν τα παιδιά του, και έχει πάρει επανειλημμένα τηλέφωνο την εξυπηρέτηση πελατών για να τα διαγράψουν.
– Έκανε λίστα γάμου στο Πλαίσιο.

Ο παππούς gamer
– Γκρινιάζει συνεχώς που “τα παιχνίδια δεν είναι όπως τα έφτιαχναν παλιά“ και πως “όλα έχουν γίνει ευκολότερα” και όταν μεγάλωνε αυτός “όλα τα video games γίνονταν με αγάπη και μεράκι”.
– Διαμαρτύρεται που τα παιδιά σήμερα δεν εκτιμούν τίποτα και που τα έχουν όλα, ενώ αυτός “τότε” δούλευε ένα μήνα “στα χωράφια με τα καπνά” για να πάρει το Pong.
– Στο ΙΚΑ αντί να κάνει αέρα με το βιβλιάριο υγείας όπως οι υπόλοιποι ηλικιωμένοι, παίζει Tetris με το “τούβλο” gameboy σιγομουρμουρίζοντας συνεχώς “αυτά ήταν παιχνίδια” και “φτου τελειώνει η μπαταρία, θα πρέπει να βγάλω απ’ τον βηματοδότη”.
– Δεν πατάει στο καφενείο γιατί όλοι οι άλλοι γέροι μιλούν για ποδόσφαιρο και πολιτική και κανείς δεν συμμερίζεται τον πόνο του που η Atari δεν βγάζει πια κονσόλες.
– Λάμπει σαν τρία εγκεφαλικά κάθε φορά που έρχεται το εγγόνι του με το Ντι Ες και τα Πόκεμον σπίτι, μιας και η γυναίκα του δεν τον αφήνει να το αγοράσει, φωνάζοντας του συνεχώς “πότε θα μεγαλώσει επιτέλους;”, “ξέρεις πόσο χρονών είσαι;”, “πάλι θα χαλάσεις την σύνταξή σου;”, “το πήρες το χάπι σου;”

Η γυναίκα gamer
– Αγοράζει κονσόλες μόνο σε παλ χρώματα γιατί το μαύρο και το γκρι κάνουν κακό φενγκ σούι στο σπίτι και γκρινιάζει όταν το κατάστημα δεν έχει και έξτρα χειριστήρια σ’ αυτά τα χρώματα.
– Θεωρεί τους Sims την καλύτερη ανακάλυψη μετά την πενικιλίνη και όταν παίζει μόνη της τους βάζει όλους να το κάνουν με όλους γιατί, σου λέει, έτσι το κάνανε και στο Μπέβερλι Χιλς.
– Στον κόσμο λέει ότι έχει ως χόμπι την γλυπτική και την φιλανθρωπία ενώ αν πάρει μέρος σε καλλιστεία θα πει ότι βοηθάει τα παιδάκια στην Αιθιοπία και στον ελεύθερο χρόνο της παλεύει για την απελευθέρωση των κρατουμένων στην Τσετσενία, ενώ όταν έρχεται κάποιος στο σπίτι κρύβει τα παιχνίδια στο ντουλάπι με τα απορρυπαντικά.
– Όταν παίζει online χρησιμοποιεί “ευφάνταστα” ψευδώνυμα όπως “girlgamer4Life” και “girlzRule” και ενώ ζητάει την βοήθεια των συμπαικτών της με νάζι και ύφος κοάλα που περνάει κλιμακτήριο, θίγεται και κάνει report αν κάποιος της πει “να πάει στην κουζίνα της” ή της στείλει “ανάρμοστο” μήνυμα.
– Διέκοψε την συνδρομή της στο γυμναστήριο με το που πήρε Wii και θεωρεί ότι το Wii Fit έκανε καλύτερη δουλειά για τα ψωμάκια της απ’ όταν χτυπιόταν με την πάουερ γιόγκα του DVD της Πετρουλάκη.

Ο “κουλτουρέ” gamer
– Παίζει μόνο παιχνίδια ποιότητος (Shadow of the Colossus, Okami, killer7, τα άπαντα του Tim Schafer κ.λ.π.) και θα σε κράξει αν δεν τα έχεις παίξει ή έστω δοκιμάσει. Αν πεις ότι δεν σου αρέσουν θα σε σταυρώσει και θα κάψει το νεκρό σου σώμα κάνοντας επικλήσεις στον Fumito Ueda.
– Απεχθάνεται τα Call of Duty και γενικά τα FPS γιατί “καταστρέφουν την βιομηχανία και την ποιότητα των παιχνιδιών” και υποστηρίζει σθεναρά ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι τέχνη.
– Θεωρεί καλύτερη κονσόλα όλων των εποχών το Dreamcast και κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη ρίχνει ένα τρισάγιο, ανάβει ένα κεράκι και μοιράζει πρόσφορο στην μνήμη του.
– Υποστηρίζει ότι τα γραφικά δεν έχουν σημασία και ότι ρόλο παίζει μόνο το gameplay και το story αλλά ταυτόχρονα παίζει και επαινεί παιχνίδια σαν το Heavy Rain.
– Ο υπολογιστής του κινδυνεύει να πάθει αναφυλαξία από τα ανεμιστηράκια, η 27αρα LCD ξεχειλίζει απ’ το γραφείο σαν τα ξυγκοπατσόκιλα χοντρής με μπικίνι και ο customized πύργος μοιάζει με έκθεμα του μουσείου μοντέρνας τέχνης.

Ο συνδικαλιστής gamer
– Μποϊκοτάρει τα παιχνίδια της ΕΑ και της Activision που τις χαρακτηρίζει σατανικές και αδίστακτες και φτύνει κάθε φορά που λέει το όνομα του Kotick.
– Μισεί τα DLC και τα DRM και στέλνει απειλητικά μηνύματα στις εταιρείες που τα υποστηρίζουν και συγχρόνως μπαίνει σε φόρουμ και κοινωνικά δίκτυα για να μοιράσει ψηφιακές προκηρύξεις.
– Υπογράφει petitions για την απόλυση του τάδε animator, την ακύρωση της κυκλοφορίας κάποιου παιχνιδιού, που δεν τον ενδιαφέρει αλλά “κάποιοι συνάνθρωποί μας το στερούνται”, την ελευθερία των indie studios, την διάσωση της Pandemic, της Ensemble, της 3D Realms, της Καρέτα-Καρέτα κλπ.
– Κάθε φορά που βλέπει γονιό σε κατάστημα να παίρνει παιχνίδι ακατάλληλο για το παιδί του, του κάνει υποδείξεις κουνώντας το δάχτυλο προκλητικά ενώ απειλεί τον υπάλληλο με μηνύσεις και δημοσιοποίηση του γεγονότος.
– Προέρχεται από εξέλιξη του είδους “elitist gamer” και είναι μακρινός συγγενής με τον κουλτουρέ gamer με αμυδρές διαφορές στον γενετικό κώδικα.

Προσοχή: Η οποιαδήποτε παρέμβαση στο οικοσύστημα των Προστατευόμενων Ειδών Gamers αποτελεί κακούργημα και διώκεται ποινικά. Η λαθροθηρία των “σπάνιων” gamers από συζύγους, τέκνα, μανάδες, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον με ύπουλα όπλα μαζικής καταστροφής όπως η “ενηλικίωση” και οι “υποχρεώσεις” πρέπει να σταματήσει. Για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνηση μπορείτε να απευθυνθείτε στην Εταιρεία Προστασίας Υπό Εξαφάνιση Χρηστών Ηλεκτρονικών Παιγνίων που είναι διαθέσιμη 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, 52 εβδομάδες τον χρόνο, 100 χρόνια τον αιώνα. Ας κάνουμε έναν κόσμο καλύτερο για εμάς και τους εαυτούς μας. Γιατί αύριο, μπορεί να είναι ένας από εμάς…

Συντάκτης: azazel

ΠΗΓΗ: www.game20.gr